ربيع عمري
ربيع عمري
بقلم…. هالةالعكرمي
ومتجبليش كتير أعذار
ومتقليش أنا آسف
وماتبكيش ولا تنهار
ولا تقول م الفراق خايف
كتير روايات مسمعنى
دموع وآهات مشبعنى
وعمر بحاله وانا صابره
وابعتر فى سماك روحى
ونول يغزل على جروحى
صباح نازف آلامى فيه
ضلام التوهه والغربه
مخاضه فجر لشروقى
بذور الحلم ببدرها
وأسرسب ضحكه فى طريقى
وبرويها دموع وأعصر
آلامى م الجراح فيها
لا انا طايله لقا يطرح
على أيامى حنيه
ولا باين أمل يحيى
اللى مات فيا
ربيع عمرى
اخبيه من خريف يشهق
ويطلُق ريحهُ طير جارح
يدوس ع الورد ويدَبِّل عنِيِِه
ويصُب فى قلبه جبال تباريح
أنا بخبى الورود حضنَاها فى ضلوعى
ادفيها وفاتحه ليها شبابيكى
طاقات بتهب أنفاس بوح
ولجل عنيك
ورود أشواق هديتها إليك
وصحيِّت الليالى حنين
سنين… والحلم مستنيه
فى قلبى جمرَهْ ،وبتكوى
مشاعر من حنايا القلب ليك تضوى؛
ومن حرمانى، من كتر القسا موجوع
لكن فاضل ف قلبى بواقى حنيه
ونارى اللى انكويت منها بقيدها شموع
